زندگی نامه قاآنی شیرازی
ميرزا حبيب متخلص به قاآنی فرزند محمدعلی گلشن از شعرای بزرگ دربار فتحعلی شاه و محمد شاه و اوايل سلطنت ناصر الدين شاه بود.
وی
در شيراز متولد شد و چون از هفت سالگی يتيم گرديد تحصيلات مقدماتی را در
همان شيراز فرا گرفت و در اوان جوانی عازم مشهد شد تا در آنجا به ادامه
تحصيل بپردازد و ضمناً ميدان تازه ای برای کسب معاش پيدا کند.
قاآنی
در ادبيات عرب و فارسی مهارت کافی يافت و به حکمت نيز علاقه سرشاری داشت و
می توان گفت شهرت شاعری او لطمه به شهرت او به عنوان يک حکيم دانشمند زده
است در حکمت او را همپايه ملاصدرا و حاج ملاهادی سبزواری و در شرعيات
مرتضی انصاری شمرده اند. از اين رو فتحعلی شاه او را « مجتهد الشعراء »
لقب داد و محمد شاه نيز قاآنی را « حسان العجم» می خواند زيرا در شعر
مخصوصاً قيصده سرايي چنان برکلام تسلط داشت که مايه اعجاب هر خواننده آثار
اوست.
قاآنی
شايد اولين شاعر ايرانی است که بر زبان فرانسه تسلط داشت. همچنين در
رياضيات کلام و منطق نيز استادی مسلم به شمار می رفت ولی افسوس که برای
مضامين اشعارش از آن همه علم و اطلاعات وسيع استفاده کافی ننمود و شعر را
وسيله ای ارتزاق و تفنن می دانست نه هنر.
هنر
از لحاظ لفاظی و به کار بردن صنايع شعری و ابتکار در قوافی بی نظير است.
قاآنی علاوه بر ديوان اشعارش که در حدود هفده هزار بيت است کتابی بنام
پريشان به سبک گلستان درنثر نگاشته که مضامين آنهم مملو از داستان های
متهجن و توام با الفاظ رکيک است. وفات قاآنی در سال 1271 اتفاق افتاد و در
تهران مدفون شد.
